လယ္ေျမေကာင္း ႏွင္႔ မ်ိဳးေစ႔မွန္

        '' ေအာက္-အီး-အီး-အြတ္'' 
        ၾကက္တြန္ေသာအသံသည္ အေမအို၏ နားထဲသုိ႔ တိုး၀င္လာ၏။ အေမအို ၾကက္တြန္သံကၾကားရမီကပင္ အိပ္ရာမွ နိုးထေနခဲ့သည္။ ဘုရား၀တ္ျပဳျပီးသမီးေလး လယ္ေတာသို႔သြားရာတြင္ စားဖို႔ရန္ စားစရာေလးမ်ားပင္ ျပင္ဆင္ျပီးေန၏။ အသက္အရြယ္ရလာေတာ့လည္း ညဘက္ဆိုရင္ သိပ္အိပ္မေပ်ာ္ခ်င္ေပ။ ညဦးပိုင္းေလာက္သာအိပ္ေပ်ာ္တတ္ျပီး သန္းေခါင္ရဲ႕သည္ဘက္ေက်ာ္လာရင္ အေမအိုနိုုးေနသည္ ကမ်ား၏။
        ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ အေမအိုေနာက္ထပ္ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ေပ။ အိပ္မေပ်ာ္လွ်င္ အေမအို ဟိုဟိုဒီဒီေတြးေတာ ့မိျပန္သည္။
        အေမတစ္ခု၊ သမီးတစ္ခုျဖစ္ေနေသာ အေမအို၏ ဘ၀ ဆင္းဆင္းရဲရဲနွင့္ေနၾကရေသာ သူတို့၏ဘ၀ကို အေမအိုေတြးမိတိုင္း သမီးေလး၏ ေနာက္ေရးကိုပါ စိတ္မေအးကာျဖစ္ရသည္။ ယခုဆိုရင္ သမီးေလးပင္ အခိ်န္တန္ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ျပီ။
        သမီးေလးက လိမၼာသည္၊အေမအို၏ စကားကိုတေသြမသိမ္းလိုက္နာသည္။ အေမအိုစိတ္ဆင္းရဲေစမည့္ အလုပ္မ်ဳိးကို ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္၊ မိဘကို ရိုေသ၊ လိမၼာ ေသာသမီးကို အေမအိုအခ်စ္ပိုခဲ့ရ၏။
        အေမအိုသည္ သမီးေလးကို ကေလးငယ္၊ ကေလး တစ္ေယာက္သဖြယ္ ျမင္ေနတတ္၏။ အေမအို သမီးေလးကို ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္-မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုမူ သမီးေလးမွာ သူတစ္ပါးလယ္တြင္ အလုပ္လုပ္ေန ရသည္။
          သေလးစပါးခင္း ေစာင့္ရသည္ဆိုလား၊ အေမအိုဟုတ္တိပတ္တိမသိ။ သူတို့၏ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးအတြက္က သမီးအေပၚတြင္သာ မီွတြယ္ေနေပသည္။ အေမအိုမွာ အိမ္မႈကိစၥေလးမွ်သာ လုပ္နိုင္ကိုင္နိုင္ေတာ့သည္။ သမီးေလး၏လုပ္အားခေလးနွင့္ အေမအိုနွင့္ သမီးမွ်
တစြာ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကရသည္။

        ညေနဘက္သမီးေလးအလုပ္ကပင္ပင္ပန္းပန္း ျပန္လာေတာ့ သမီးေလးကို ၾကည့္ျပီး အေမအို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတစ္ခါ သမီးေလးကို ေမးမိ၏။
        ''သမီးအလုပ္လုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းမွာ ေပါ့ေနာ္'' ဟု အေမအိုေမးလိုက္ တိုင္း သမီးေလးထံမွ ၾကားရေသာစကားေလး
ေတြက-
  
     ''သမီးမပင္ပန္းပါဘူးအေမရယ္..သမီးအေမ့ကိုလုပ္ေကြ်းျပဳစုခြင့္ရတာကိုက သမီးအတြက္ကုသိုလ္ေတြ အမ်ားၾကီးရပါေသးတယ္ အေမရယ္'' တဲ့..
        သမီးထံမွ ထိုကဲသို့ေသာစကားမို်းကို ၾကားရျပန္ ေတာ့ အေမအိုပိုျပီးေတာ့ ၾကည္နူးရျပန္၏။
        ''ေၾသာ္...သမီးအလိမၼာကေလးရယ္''
        အေမအိုသည္ ပါးစပ္မွအသံထြက္ေရရြတ္ရင္းသမီးေလးကိုၾကည့္လိုမိသည္။ နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အျပစ္ကင္းစြာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ
သမီးေလးကို ၾကည့္ျပီး အေမအို သက္ျပင္းခ်မိသည္။

                                                xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

        အရုဏ္က်င္း၍ အလင္းေရာင္မ်ားပင္ ေပၚလာ ေတာ့မည္။ အေမအို သမီးကို နိႈးလိုက္သည္။
       ''သမီး...သမီး ထေတာ့ေလ၊ မိုးလင္းေတာ့မယ္ သမီး''
        အေမအို နွစ္ခြန္းပင္မနိႈးရ၊ သမီးျဖစ္သူအိပ္ရာမွ ခ်က္ခ်င္းထသည္။ မ်က္နွာသစ္သည္၊ ကိုယ္လက္သန္႔့္စင္ျပီးသူမျပဳေနၾက၀တ္
အတိုင္း။ ျမတ္ဗုဒၶရိွရာဘကသုိ႔ ဦးတည္ကာလက္အုပ္ခီ်မိုးရိွခိုးေနလိုက္သည္။
        အေမအိုသည္ သမီးေလး၏ ဘာသာတရားေပၚ ယံုၾကည္သက္၀င္မႈကို ၾကည့္ကာ ပီတိျဖစ္မိသည္။
        အမို်းဘာသာ သာသနာကို ခ်စ္ျမတ္နိုးတတ္ ေအာင္လည္း သြန္သင္ညႊန္ ျပခဲ့သည္။
        ''သမီး.. ဘယ္အေျခအေနဘဲေရာက္ေရာက္ ရတနာသံုးပါးကို သမီးမစြန့္ပယ္ပါနဲ့။ မေမ့မေလ်ာ့နဲ့ ရတနာသံုးကို အျမဲဦးထိပ္ထားပါသမီး''
        သူမတို့၏ဘ၀ကေလးသည္ ပစၥည္းဥစၥာမျပည့္စံုပါ။ သို့ေသာ္လည္း သူမတို့၏ဘ၀သည္ အလြန္ခ်မ္းေျမ့၏။ လူေနခံု်ၾကားျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္အေန အထက္ဘံုဖ်ားသို့ ေရာက္ေနၾကသည္။
        ''သမီးေရ''
        ''ရွင္  အေမ''
       ''ဟို .. စင္ေလးေပၚမွာ ေပါက္ေပါက္ပြင့္ေလးေတြ၊ အေမတင္ထားတယ္၊ အဲဒါသမီး လယ္ေတာ့သြားရင္ ယူသြား''
        ''ဟုတ္ကဲ...အေမ''
        စင္ေပၚရိွ ေပါက္ေပါက္ပြင့္ေလးေတြကို သူမ၏ မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါအစြန္း တြင္ ထုတ္လိုက္သည္။ လယ္ေတာ သြားရာတြင္ ထမင္းထုတ္ကေလးေတာင္မွ ထုတ္ယူမသြား နိုင္ရွာေသာ သူမအဖို႔ ဤေပါက္ေပါက္ပြင့္ေလးေတြကိုသာ အေဖာ္ျပဳလာခဲ့ရသည္။ လယ္ထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း အဆာေျပစားသည္၊ ထိုေပါက္ေပါက္ပြင့္ေလးမ်ားျဖင့္ သူမနွစ္ပါးသြားခဲ့ရသည့္ ရက္ေတြကို လက္ခ်ဳိး၍ပင္ မေရ တြက္နိုင္ေတာ့ေပ။

                                         xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

        ''အေမ''
        ''ေအ..ဘာလဲသမီး''
        ''သမီးအလုပ္သြားေတာ့မယ္ အေမ''
        ''ေအး.. ေအး''
        ''အေမလည္းက်န္းမာေရးဂရုစိုက္ေနာ္ အေမ''
        ''ေအးပါ သမီးရယ္.. သမီးသြားသာသြားပါ''
        ''ဒါဆို သမီးသြားျပီအေမ''
        သူမအေမကို နႈတ္ဆက္ခါေနအိမ္မွ ထြက္ခြာလာ ခဲ့သည္။

                                                   xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

      
        အေရွ့အရပ္မွ ေနမင္းသည္ကား ေရာင္၀ါထင္း လ်က္၊ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ေပၚ လာေခ်ျပီ။ ေလာက ၾကီးတစ္ခုလံုးကို အလင္းေပးေန
ေလျပီ။ ထို႔အတူ သူမကို လည္း နႈတ္ဆက္ေနေလျပီ။
        သူမ ေနကို မ်က္နွာအပ္လွ်က္ လယ္ေတာ့သို့ ေလွ်ာက္လွမ္း လာခဲ့သည္။
        ''အလို..ဘာပါလိမ့္''
        ေနကို ေက်ာေပးလ်က္ သူမရိွရာဘက္ကို ဦးတည္လွ်က္ တေရြ႕ေရြ႕လာေနေသာသူတစ္ေယာက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းကေတြ႕
ျမင္ေနရသည္။
        ''ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္တစ္ပါးပါးလား၊ ၾကည္ညို စရာေကာင္းလိုက္တာ''
        တည္ၾကည္သိမ္ေမြ႔စြာျဖင့္ၾကြလာေနေသာ ရဟန္းေတာ္၏ တင့္တယ္မႈသည္ သူမ၏အျမင္အာရံု၌ ပိုမိုတင့္တယ္ေန၏ သူမလယ္ေတာသုိ႔ ေန႔ေပါင္း ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သြားလာေနရသည္။ ယခုကဲ့သို႔ ရဟန္းေတာ္နွင့္တစ္ခါတေလမွ်မၾကံဳဘူးေပ။ ယေန႔အဖုိ႔
အလြန္ထူးျခားေနသည္ဟု သူမထင္ေနသည္။
       သူမ၏ လက္စံုသည္ ၾကာပဒံုအသြင္ပမာ အရွင္ ျမတ္ကို လက္အုပ္ခီ်လိုက္မိသည္။ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ျမတ္ေပၚၾကည္ညိုမႈေတြ တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာခဲ့ သည္။ သူမ၏ ရင္ထဲ၌လည္း ေအးျမသြားသည္။
        ပဒုမၼာၾကာသည္ ေန၏ အေရာင္ကို ခံယူကာ ဖူးပြင့္သကဲ့ သုိ႔ အရွင္ျမတ္၏ တင့္တယ္သိမ္ေမြ႔မႈကို ဖူးခြင့္ရေသာသူမသည္လည္း ၾကည္ညိုမႈနွင့္အတလွဴခ်င္ တန္းခ်င္ေသာ သဒၵါေစတနာ ဒါနပန္းေတြက ဖူးပြင့္လန္း ဆန္းလာခဲ့သည္။
        သူမမွာ ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္ကို လွဴဒါန္းဖုိ႔ဆြမ္းမရိွေပ။ ထို့ေၾကာင့္ သူမစိတ္အားငယ္မိျပန္၏။
        သူမပါလာသည့္ ေပါက္ေပါက္ပြင့္ေလးေတြကို ခ်က္ခ်င္းသတိရကာ အားတက္မိျပန္သည္။ သူမကို သူမအးေပးမိျပန္၏။
        ''အို...ငါဘာအားငယ္စရာလိုလဲ ..ငါ့မွာ ေပါက္ေပါက္ပြင့္ေတြပါသားဘဲ...ဒီေပါက္ေပါက္ပြင့္ ေလးေတြ အရွင္ျမတ္ကို လွူဒါန္းရမယ္။
      
        ''ဒီေပါက္ေပါက္ပြင့္ေတြကို ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္ ကိုငါလွူဒါန္းရမယ္။ အေမေျပာသလို သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ေတြ႔ဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ခဲယဥ္းတာပဲ။ ေန႔တိုင္း ဒီလမ္းကို သြားေနတာ ဒီေန႔မွ အရွင္ျမတ္ကို ဖူးျမင္ရတယ္ ဆိုေတာ့ ငါ့ကုသိုလ္ျပဳဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတာပဲ၊ ဒါအခြင့္အေရးပဲ၊ ဒီအခြင့္အေရးကို ငါလက္လြတ္မခံဘူး၊ ဒီကေန႔ အဖုိ႔ ငါသာအငတ္ခံလိုက္ေတာ့မယ္''
        သူမသည္ ခိုင္မာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နွင့္အတူ သူမ၏ မ်က္နွာသည္ ၾကည္လင္လာ၏။
        ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္သည္ သပိတ္ကိုပိုက္လ်က္ သူမအနီးသုိ႔ ေရာက္ရိွလာ၏။

        ''အရွင္ဘုရား.. ရပ္ေတာ္မူပါဘုရား''

        သူမ၏ေလွ်ာက္ထားေသာစကားေၾကာင့္ အရွင္ ျမတ္တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ စြာ ရပ္ေနလိုက္သည္။
        သူမေပါက္ေပါက္ပြင့္ေတြကို လက္ထဲသုိ႔ထည့္ လိုက္သည္။
        ''အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မ၏ ေပါက္ေပါက္ပြင့္ ေလးေတြကို လွူဒါန္းခြင့္ ျပဳပါ''
        အရွင္ျမတ္ သည္ သပိတ္ကို ဖြင့္လ်က္ လွူဒါန္းခြင့္ျပဳသည္။
        သူမေပါက္ေပါက္ပြင့္ေလးေတြကို အရွင္ျမတ္၏ သပိတ္ထဲသို႔ ေလာင္းလွူလိုက္သည္။
        ''အရွင္ဘုရားတို့ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ သိျမင္အပ္ေသာ တရားေတာ္ကို တပည့္ေတာ္မ သိျမင္ရပါလို၏ ဘုရား''
        သူမသည္ ဆုေတာင္းမႈနွင့္အတူထိျခင္းငါးျဖာနွင့္ အညီ ရိွခိုးလိုက္သည္။
        ''အသင္ဒါယိကာမ ေတာင္းေသာဆုနွင့္ ျပည့္စံုပါ ေစ''
          အရွင္ျမတ္ သူမအားဆုေပးျပီး သူမအနီးမွ ထြက္ခြာ သြားေလသည္။ အေနာက္ဘက္သို့ ဣေျနၵသိကၡာျဖင့္ ၾကြ သြားေသာ
အရွင္ျမတ္ကို သူမလက္အုပ္ခီ်ကာ ရပ္ေနမိသည္။
ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္ကို လွူဒါန္းလိုက္ရေသာ ေပါက္ေပါက္ပြင့္အလွူသည္ သူမ၏ စိတ္နွလံုးကို ရႊင္လန္း ေစလ်က္ရိွ၏။ အရွင္ျမတ္ၾကြသြားသည္ကို မ်က္စိတဆံုး ၾကည္ညိုေနမိသည္။
        ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္၊ သူမ၏ ျမင္ကြင္းမွ ကြယ္ ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။ သို့ေသာ္ သူ၏အာရံုမွာ အရွင္ျမတ္ ေပ်ာက္ကြယ္၍မသြားပါ။

                                    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

        သူမ၏ေျခလွမ္းမ်ားသည္ အလုပ္ရိွရာသို့ လယ္ကန္သင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့သည္။ ေနအိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ေသာ ေျခလွမ္းမို်းမဟုတ္ ပိုမိုေပါ့ပါ့း သြက္လက္ ေနသည္ဟု ထင္မိ၏။
        ''အား''
        သူမနႈတ္ဖ်ားမွ နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္ တစ္ခုလံုး မီးစနွင့္ထိုးခံရသလို နာက်င္ ေသာ ေ၀ဒနာကို ခံစားလိုက္ရ၏။
       သူမသည္ နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာနွင့္အတူ ျမင္လိုက္ရသည္မွာ အလြန္အဆိပ္ျပင္းေသာေျမြၾကီးတစ္ ေကာင္ျဖစ္သည္။ သူမကိုယ္သူမ ေျမြကိုက္ခံရမွန္း သိလိုက္သည္။ သူမကို ကူညီမည့္သူမရိွ၊ သူမဦးေခါင္းထဲ မူးေ၀လာသည္။ မ်က္လံုးေတြျပာေ၀လာ၏။ ပတ္၀န္းက်င္
တခုလံုးကိုသဲသဲကဲြကဲြ မျမင္ရေတာ့၊ သူမကိုယ္ သူမထိန္းသည္။ထိန္းမရေတာ့၊ သူမ၏ ခနၶာကိုယ္သည္ လယ္ကန္သင္းေပၚမွ လယ္ထဲသို႕က်သြားေတာ့သည္။

                                            xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


        ''ငါဘယ္ကို ေရာက္ေနပါလိမ့္''
        သူမကိုယ္သူမ အံ့ၾသေနမိသည္။ သူမေရာက္ေန သည့္ ေနရာကိုလည္း ၾကည့္မိ၏။ တုရင္၊ မွန္ကင္း၊ စုလစ္၊ မြန္းခြ်န္၊ အေျမာက္အမြမ္းမ်ားျဖင့္ တန္ဆာ ဆင္ထားသည့္ အေျပာင္တလတ္လတ္ အေရာင္ထြက္ေနေသာ ျပာသာဒ္ ဘံုဗိမာန္ ၾကီးတစ္ေဆာင္ ျဖစ္ေနသည္။
        ျပာသာဒ္ဘံုဗိမာန္အတြင္း ေရႊေပါက္ေပါက္ပြင့္ ေလးမ်ား၊ ေရႊခြက္ကေလး မ်ားျဖင့္ တဲြလဲဆဲြတန္ဆာဆင္ ထား၏။ ေလခတ္တိုင္း ဘယ္ညာတိမ္းလွ်က္ ယိမ္းကေနၾက သလို သူမေတြ႔ျမင္ရသည္။ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားေသာ ျပာသာဒ္ဗိမာန္ ကို ၾကည့္ရသည္ကိုပင္ သူမၾကည့္ရႈမ၀ ျဖစ္ရသည္။
       သူမကိုယ္ကို သူမၾကည့္မိသည္၊ သူမကိုယ္တြင္၀တ္ဆင္ထားသည့္ အ၀တ္မ်ားမွာ ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ကာ နူးညံ့အိေခ်ာ လ်က္...
        ''ဒီဟာေတြဘယ္က ဘယ္လိုျဖစ္လာရတာလဲ''
        ''ငါဘယ္ကို ေရာက္ေနပါလိမ့္''
        သူမကိုယ္သူမ ဆင္ျခင္မိျပန္သည္။
       ပတ္၀န္းက်င္ ေခ်ာေမာလွပေသာ အမ်ဳိးးသမီးေလးမ်ား..၊
       ''အို...သူတို႔ငါ့ကိုၾကည့္ေနၾကတယ္''
       ''ေၾသာ္...ငါဘံုဗိမာန္ပိုင္ရွင္နတ္သမီးေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါ့လား''
       ''ဗိမာန္ေတြထဲမွာလည္း ငါလိုဘဲ၊ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ နတ္သမီးေတြ''
      
        ''သူတို့ၾကည့္ေနပံုက ငါ့ကိုၾကိဳဆိုတဲ့သေဘာလား''
        ''ဒီေနရာ ဒီဌာနကို ဘယ္လိုကုသိုလ္ေကာင္း မႈေတြေၾကာင့္ ေရာက္လာပါ လိမ့္''
        သူမအေျဖရွာၾကည့္မိသည္။
       ''ငါ့ရဲ့ ေပါက္ေပါက္အလွဴကို အလွဴခံတဲ့အရွင္ ျမတ္က ဘယ္သူပါလိမ့္''
        ''အလို...ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွာ အလြန္ ထင္းရွားတဲ့ ဓုတင္ေဆာင္ ဧတဒဂ္ရ အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ၾကီ္းပါလား၊
      ''မေထရ္ျမတ္ရဲ့ ေက်းဇူးေတြဟာ ၾကီးမားလွပါကလား၊ ငါလွဴဒါန္းခဲ့တုန္းက အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ဆိုတာ မသိခဲ့မိဘူး။ သံဃာေတာ္ကို အာရုံျပဳျပီးလွဴဒါန္းခဲ့တာပါ။ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္၏ ေက်းဇူးေတြ ဟာ အလြန္ၾကီးမားပါကလား''
        သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား၏ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ေတြကိုလည္း အာရံု၌ လႊမ္းထံုၾကည္ညိုလိုက္မိ၏။
        ''သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြဟာကုသိုလ္အမို်းမို်းစိုက္ပို်းခ်ရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္ေတာ္မူ တာဘဲ''
        သူမပို၍ ၾကည္နူးရပါသည္။
       “ေၾသာ္.....လယ္္ေျမေကာင္းမွာစိုက္ပ်ဳိးတဲ့အမ်ဳိးေစ့ေကာင္ဟာ ၾကီးထြားရွင္သန္သလို္၊ သာသနာလယ္ေျမေကာင္းမွာလည္း စစ္မွန္တဲ့သဒၶါမ်ဳိးေစ့ေတြနဲ႔ သာစိုက္ပ်ဳိးးနိုင္ရင္ မလဲြမေသြ အက်ဳိးထူးတရားေတြက ရွင္သန္ေ၀ဆာေနပါေပါ့လား…။”
      သူမပို၍ပို၍ ၾကည္နူးရပါသည္။ 

                                                        (၀န္ခံခ်က္)။ ဓမၼပဒလာ လာဇာနတ္သမီး ၀တၳဳကို တန္ဆာဆင္၍ ျမစ္မခမဂၢဇင္းတြင္ ေရႊ၀ယ-္ကၠုႏၵာႏြယ္ အမည္ျဖင္႔  ေရးခဲ႔ေသာ၀တၳဳျဖစ္ပါသည္။
      

                                                                                                      အရွင္ဓမၼိက (ေလာင္းလံု)