ဘူးသီးေတာင္သုိ႔ခရီး
နံနက္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေျခေတာ္ရာျမစ္ကုိ စတင္ျဖတ္သည္။ ေျမာက္ဘက္မွစီးဆင္လာေသာ
ေမယုျမစ္ႏွင့္ေျခေတာ္ရာျမစ္တုိ့ေပါင္းဆုံသြားသည္။မေဆးကၽြန္းကုိလဲေတြ႔ရသည္။ကၽြန္းေပၚကေတာင္ေပၚ
တြင္ ဦးကင္းဓာတ္ေစတီရွိသည္။ စစ္ေတြႏွင့္ရေသ့ေတာင္၏ နယ္စပ္လည္းျဖစ္သည္။ သေဘၤာသည္
ေျခေတာ္ရာဘုရားအနီမွျဖတ္သြားသည္။ ထုိေျခေတာ္ရာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္၀ဲပါဒ ေျခေတာ္ရာျဖစ္
္သည္ဟု ဆုိ၏။ ေျခေတာ္ရာဘုရား၏ အေဆာက္အဦး တန္ေဆာင္းမ်ားက သစ္လြင္ေတာက္ပေနသည္။ အမိုးကနီနီ ျမန္မာမူ ျမန္မာဟန္ တည္ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္အဦး အျဖစ္ ေတြျမင္လုိက္ရသည္။
သေဘၤာသည္ ေျခေတာ္ရာေခ်ာင္း ဆုံးသည္ႏွင့္ တင္းကုတ္ေခ်ာင္းထဲ၀င္သည္။ ေခ်ာင္းကလည္္းက်ဥ္းေျမာင္းလာျပန္သည္။ အေရွ႕ဘက္ အေနာက္ဘက္ ေတာင္တန္းၾကီးတုိ႔က ေျမျပင္ကုိ အနားကြပ္ေပးထားသကဲသုိ႔ျဖစ္၏။ အေရွ႔ဘက္ေတာင္တန္းက ၾသရမေတာင္တန္း အေနာက္ဘက္က ေမယုေတာင္တန္းဟုဆုိသည္။ ေမယုျမစ္သည္ ေမယုေတာင္တန္းကုိအမွီျပဳ၍ ေခၚဆုိခဲ့ဟန္တူသည္။
၁၁ နာရီထုိးသည္ႏွင့္ သူတုိ႔ေနသည္သေဘၤာအခန္းအတြင္းသို႔ဆြမ္းလာပုိ႔ေပးသည္။ ဆြမ္းလာပုိ႔သူက ထုိဆြမ္းကုိ လွဴဒါန္းသည္ဟုေျပာသည္။
“ အခုဦးဇင္းတုိ႔စီးမယ့္သေဘၤာက ဓည၀တီဆုိေတာ့ ၾကီးလည္းၾကီးတယ္ သေဘၤာေပၚမွာပဲဆြမ္းကပ္တယ္ ေအာင္တံခြန္သေဘၤာကေတာ့ ငယ္လည္းငယ္တယ္ သေဘၤာေပၚမွာလဲ ဆြမ္း၀ယ္စားၾကရတယ္ ဘာပဲျဖစ္
ျဖစ္ သေဘၤာေပၚကေတာ့အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္ ”
ဦးပုညေျပာလုိက္ေသာ စကားကုိသူသတိရမိသည္။
“ လိုအပ္တာရွိရင္ေျပာပါ ”
ဆြမ္းလာပုိ႔သူ ဒကာေလးသည္ သူတုိ့အားေျပာျပီ သေဘၤာအခန္းထဲကထြက္သြားသည္ ။
ဆြမ္းလာပုိ႔ေသာဟင္းမ်ားမွ ငါးဟင္း ၂ ခြက္၊ ဟင္းခ်ိဳ ၂ ခြက္ ၊ တုိ႔စရာႏွင့္ ငရုပ္သီးေထာင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ ဘူးသီးေတာင္၊အလင္းေရာင္ေက်ာင္းကဦး၀ါသ၀ႏွင္႔သေဘၤာေပၚတြင္ခင္မင္မိသည္။ဦး၀ါသ၀ ႏွင္႔တကာမ
သုံးေယာက္က ေျမာက္ဦးဘုရားဖူးျပီးျပန္လာသည္ဟုဆုိသည္။ထုိေၾကာင္႔ဦး၀ါသ၀ႏွင္႔အတူ ဓည၀တီသေဘၤာ
ေပၚမွာဆြမ္းဘုဥ္ေပးသည္။ဦး၀ါသ၀ တကာမကပ္ေသာဟင္းကလည္းပါေသး၏။
သေဘၤာအေပၚဆုံးထပ္သုိ႔သူတက္ၾကည့္မိျပန္သည္။ရေသ႔ေတာင္ျမိဳ့ကုိစတင္ျမင္ရျပီ။၁၂ နာရီလည္းထုိး
ေနျပီ။ျမိဳ့၏ေျမာက္ဘက္စူးစူးေတာင္ေပၚတြင္ေရႊေရာင္၀င္းေနေသာေစတီတစ္ဆူကုိဖူးေတြ႔ရသည္။
ေစတီေပၚသို႔တက္သည့္ေစာင္းတန္း၏ သြပ္မုိးျဖဴျဖဴမ်ားကုိလည္းေတြ႔ရသည္။သူအနီးရွိတကာတစ္ဦးကုိ
ေမးၾကည့္ေတာ့ဦးကင္းေတာ္ေစတီဟု ေခၚေၾကာင္းသိရသည္။ ရေသ့ေတာင္ေစတီဟုလည္းေခၚသည္ဟု
လည္း ဆုိ၏။
၁၂ နာရီမီႏွစ္၂၀ ခန္႔တြင္ရေသ့ေတာင္ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ သေဘၤာဆုိက္ကပ္သည္။သေဘၤာအနီးသုိ႔ခ်ည္း
ကပ္လာေနေသာေလွေလးေတြကုိလည္း ေတြ႔ရသည္။
ဆိပ္ကမ္းကြန္ကရစ္တံတားေပၚတြင္လူမ်ားတိုးေ၀ွ႔ေနၾကသည္။သေဘၤာသည္တေျဖးေျဖးတံတားဆီသုိ႔ကပ္
၀င္ေနသည္။ သေဘၤာသည္ တံတားဆီသုိ႔ ပင္မေရာက္ေသးလူတခ်ိဳ႕သေဘၤာေပၚခုန္တက္ၾကသည္။
ခုန္တက္သူတုိ႔ကုိျမင္ရသည္မွာသဲထိတ္ရင္ဖုိစရာပင္ ။
“ ျပဳတ္က်သြားမွျဖင့္ ”ဟု သူစုိးရိမ္မိေသးသည္။
ေစ်းသည္မ်ားသေဘၤာေပၚတက္လာၾကသည္။ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္သူတုိ့အခန္း၀သုိ႔ ေရာက္လာကာ ပုဇြန္ေျခာက္၀ယ္ရန္ လာေျပာသည္။ သူတုိ႔မ၀ယ္ေတာ႔ သူတုိ႔အခန္းေရွ႕ကေစ်းသည္ျပန္လွည္႔သြားသည္။
သေဘၤာေအာက္တြင္ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းသူ၊ ပုဇြန္ေၾကာ္ေရာင္းသူ၊ ငါးကင္ေရာင္းသူတုိ႔ အသံက ဆူညံေန၏။ မမွီမကမ္း သေဘၤာေပၚသို႔ေစ်းေရာင္းသည္ ။ ၀ါးလုံးထိပ္တြင္ စားစရာအိပ္ကုိခ်ိတ္တြယ္၍ သေဘၤာေပၚသို႔
ေစ်းေရာင္းသည္။ ေစ်း၀ယ္သူမ်ားကလည္း သေဘၤာေပၚကေန ေငြကုိေခါက္၍ ပစ္ခ်ေပးသည္။ ရေသ့ေတာင္ဆိပ္ကမ္းတြင္ ၁၅ မီႏွစ္ခန္႔အၾကာသေဘၤာရပ္နားသည္။
သေဘၤာသည္ ကၠုေျႏၵရရ ရေသ့ေတာင္ဆိပ္ကမ္းမွ ထြက္ခြာျပီးေျမာက္ဘက္သို႔ဦးတည္ခုက္ေမာင္းသည္။
ေလကတျဖဴးျဖဴး တုိက္ခက္လ်က္ရွိသည္။သူ၏သကၤန္း၀တ္ရုံလႊာမ်ားသည္ပင္ေလထဲတြင္တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖစ္ေန
ေသာေၾကာင္႔ ခ်ိဳင္းေအာက္သုိ႔ညွပ္သြင္းထားရသည္။ရေသ့ေတာင္ဘုရားကထင္ထင္ရွားရွားဖူးျမင္ေနရေသး
သည္။
ျမတ္စြာဘုရား ဆဒၵန္ဆင္မင္းဘ၀ျဖစ္စဥ္ ေမယုျမစ္အနီး ရာဇပဗၺတေတာင္ေပၚတြင္ က်င္လည္ခဲ့ဖူးသည္ဆုိ၏ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဦးကင္းေတာ္ဓာတ္ကုိ ေစတီတည္ရန္ ဗ်ာဓိတ္ေတာ္ေပးခဲသည့္ အတြက္ ဓည၀တီေခတ္ သူရိယစကၠမင္းၾကီး တည္ထားခဲ့ရာက ေစတီတစ္ဆူ ျဖစ္လာသည္ဟုဆုိသည္။
ထုိေတာင္ေပၚတြင္ တခ်ိန္က ရေသ့တစ္ပါး ဂူေအာင္းကာ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ေနထုိင္ခဲ့ရာက ထုိေတာင္ကုိ ရေသ့ေတာင္ဟု ေခၚဆုိခဲ႔ျပီး ေစတီကုိလည္းဦးကင္းဓာတ္ေစတီ(သုိ႔)ရေသ႔ေတာင္ေစတီသည္ဟုဆုိသည္။ ရေသ့ေတာင္ျမိဳ့သည္လည္းထုိေတာင္တည္ရွိရာျမိဳ့အျဖစ္ထင္ရွားေသာ အမည္တစ္ခုအျဖစ္တည္ရွိေန
ေလျပီ။
ရေသ့ေတာင္ျမိဳ့သည္ ေ၀း၍ေ၀း၍ က်န္ရစ္ခဲ့ေလျပီ။
ေမယုျမစ္သည္ ၾကည္လင္ ေနသည္။ ျမစ္ျပင္ထဲတြင္ ေလာင္ေလွကေလးမ်ား၊ ငါးဖမ္းေလွေလးမ်ား ၊ရြက္
ေလွေလးမ်ားက ျမစ္ကုိတန္ဆာဆင္္ထားသကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေန၏။
သူအခန္းထဲသုိ႔ျပန္၀င္လာျပီးလက္ဆြဲအိပ္ထဲတြင္ပါလာ ေသာရခုိင္ျပည္နယ္ေျမပုံကုိထုတ္ၾကည့္မိသည္။
ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမည္ဆုိကတည္းကဆူးေလေစတီ အနီးက ပုိစတာဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္
က်ပ္ငါးရာျဖင့္၀ယ္ယူခဲ့ေသာေျမပုံျဖစ္သည္။ ေျမပုံအရ ရခုိင္ျပည္နယ္၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ ခ်င္းျပည္နယ္ ၊ ေတာင္ဘက္တြင္ ဧရာ၀တီတုိင္း ၊ အေရွ႔ဘက္တြင္ ရခုိင္ရုိးမေတာင္တန္း ၊ေနာက္ဘက္တြင္ဘဂၤလာပင္လယ္
ေအာ္တုိ႔ ၀ုိင္းရန္ေနသည္။ ဘဂၤလားေဒရွ္ ျပည္သူ႔သမၼတႏုိင္ငံႏွင့္လည္း ထိစပ္ေနသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္သည္
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေနာက္ဘက္ျပည္နယ္ျဖစ္သည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္၏ ေတာင္ကုနး္ေတာင္တန္း ေပါမ်ားမွဳမ်ား
ကုိ ျမင္ေတြ႔ေနရျပီ။ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ထင္ရွားေသာ နတ္ျမစ္၊ မယူ(ေခၚ)ေမယုျမစ္ ၊ ကစၦပနဒီ( ေခၚ ) ကုလားတန္ျမစ္၊ ေလျမိဳ့ျမစ္ဟူေသာ ထင္ရွားေသာျမစ္ၾကီးမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ေမယုျမစ္အတြင္းသုိ႔ သူတုိ႔ေရာက္ရွိေနရသည္။ ေမယုျမစ္၏ အေနာက္ဘက္ ေမယုေတာင္တန္းၾကီးကုိလည္း ေတြျမင္ေနရျပီ။
ေမယုျမစ္သည္ အထက္သုိ႔ေရာက္လာေလေလ က်ဥ္းေျမာင္လာေလေလ ျဖစ္သည္။ လယ္ကြင္းအခ်ိဳ႕မွာ ျမစ္ေရ၏ တုိက္စားမူဒဏ္ေၾကာင့္ ျမစ္ထဲသို႔ တေျဖးေျဖးဆင္းသက္ေနၾကသည္။ သေဘၤာေပၚကေနျမင္ရ ေသာရြာမ်ားမွာ ကုလားရြာခ်ည္းျဖစ္ေနသည္။
သူ၏အာရုံထဲျမင္လာသည္မွာ ေမဃ၀တီ ဆရာေတာ္ဦးနာရဒ ၏ ကုိယ္ေတာ့္ကရုဏာထဲက ေမယုျမစ္ ၊ ေမယုျမစ္အတြင္းကဘူးသီးေတာင္သေဘၤာတစ္စီး၊လူ အဆမတန္တင္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ထုိဘူးသီးေတာင္
သေဘၤာ၊ထုိသေဘၤာႏွင့္အတူေမယုအျမစ္အတြင္းစေတးခဲ့ၾကရေသာတုိင္ရင္သားမ်ား၊ထုိတုိင္းရင္သားမ်ား၏
ေအာ္ဟစ္ဆူညံသံမ်ားသည္ သူ၏ စိတ္နားထဲၾကားေယာင္လာမိသည္။ ေမယုျမစ္အတြင္း စေတးခံခဲ့ရေသာ
သေဘၤာသည္ ဘူးသီးေတာင္ဆိပ္ကမ္းက ထြတ္ခြာစတြင္ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။
သေဘၤာ၏ ၀ရန္တာတြင္ ဦးပညာဓဇနွင့္ တကာတစ္ေယာက္စကားေျပာေနသည္။တကာသည္ဗမာစကား ေျပာေနေသာေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းျဖစ္မည္ဟုမွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ သူ၀ရန္တာသုိ႔ထြက္လုိက္သည္။
“ ဒီက ဦးဇင္းက ဘူးသီးေတာင္မွာတာ၀န္က်တယ္ ”
ဦးပညာဓဇက သူကုိညြန္ျပကာမိတ္ဆက္ေပးသည္။
“ တပည့္ေတာ္ကရန္ကုန္ကပဲ ဘုရား ဘူးသီးေတာင္ျမန္မာရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာ ဘူးသီးေတာင္ေရာက္တာေတာ့ၾကာပါျပီ ခုဘူးသီးေတာင္မွာပဲ အိမ္ေထာင္က်ေနျပီ ”
တကာကသူကုိေျပာသည္။
“ဦးဇင္းကဘူးသီးေတာင္မွာဘယ္ေနရာကုိတာ၀န္က်တာလဲ ဘုရား”
“ ဦးဇင္းကဘူးသီေတာင္မင္းကုိင္သာသနာျပဳဌာနမွာ တာ၀န္က်တယ္ တကာၾကီးသိလား ဒီေနရာကုိ”
“ တပည့္ေတာ္ေတာ့မသိဘူးဘုရား ဟုိဘက္ခန္းမွာေတာ့ မယကဥကၠ႒ပါတယ္ ဥကၠ႒သိမယ္ထင္တယ္ ”
“ဦးဇင္းလဲ ဘူးသီးေတာင္ေရာက္ရင္ မယကဥကၠ႒ဆီမွာ ဘူးသီေတာင္ေရာက္ေၾကာင္း လက္မွတ္ထုိးရ
အုံးမယ္ ”
တကာသည္ သူတုိ႔အခန္ထဲသို႔၀င္လာကာ သူူတုိ႔ႏွင့္အတန္ၾကာစကားေျပာေနမိသည္။ နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာ အခန္းထဲမွျပန္ထြက္သြားသည္။ခဏၾကာျပန္ေရာက္လာသည္။ေနာက္သူ႔ကုိမယကဥကၠ႒ထံသုိ႔ပင့္သြားသည္။
သူကဘူးသီေတာင္သုိ႔ေရာက္လာရျခင္းအေၾကာင္းကုိေျပာျပသည္ သူတာ၀န္ထမ္းေဆာင္မည့္သာသနာ
ျပဳဌာန၏ နာမည္ကုိေျပာျပေတာ့ မယကဥကၠ႒က မင္းကုိင္သာသနာျပဳဌာနဆုိတာသူူမသိ မင္းလွကုိင္း
ရြာေတာ့သိသည္ဟုဆုိသည္။ သူလည္း ဥကၠ႒ႏွင့္စကားအနည္းငယ္ေျပာျပီး သူအခန္းဆီသုိ့ ျပန္လာခဲ့သည္။
ေန့လည္၂း၅၆ နာရီရွိျပီ ။သေဘၤာသည္ရြာတစ္ရြာသုိ႔ဆုိက္ကပ္သည္။ထုိရြာသည္ေညာင္ေခ်ာင္းရြာ
ဟုဆုိသည္။ သေဘၤာဆုိက္ကပ္သည့္ သစ္သားတံတားထိပ္တြင္စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္ကုိလည္းေတြ႔ရ
သည္။ ေညာင္ေခ်ာင္းရြာတြင္ ဆယ္မီႏွစ္ခန္႔ၾကာသည္ ။
ေနလုံးသည္ ေမယုေတာင္စြယ္ဆီသုိ႔ တေရြ႔ေရြ႔ဆင္းေနေလျပီ ။ ဓည၀တီသေဘၤာသည္လည္း ေအေဆးတည္ျငိမ္စြာပင္ သြားျမဲတုိင္ သြားေနသည္။ ေမယုေတာင္တန္းသည္စိမ္းစိမ္းစုိစုိမဟုတ္ေတာ့ ျမဴတုိ႔
အၾကား မွိဳင္းမွဳန္မွဳန္ျဖစ္လာသည္ ။ ေမယုျမစ္သည္ ေနျခည္ေၾကာင့္ ေရႊရည္သန္းလာသည္ ။ဗ်ိဳင္းတစ္အုပ္က
၀ဲပ်ံသြားသည္။
နာရီၾကည့္ေတာ့ ညေနေလးနာရီထုိးေတာ့မည္။ ဘူးသီေတာင္ခရီးသည္ ဤမွ်ရွည္ၾကာလွပါကလား ။
“ ေလမ်က္ႏွာဘုရား ေတြ႔ျပီ ဘူးသီေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္ ”
၀ရန္တာမွစကားသံေၾကာင့္ သူ၀ရန္တာသုိ႔ ထြက္ၾကည့္လုိက္မိသည္ ။ေတာင္ထိပ္တြင္သစ္ပင္တစ္ပင္ႏွင့္
အတူ ေစတီလိုလို အရာတစ္ခုကုိေတြ႔ရသည္။
ေလမ်က္ႏွာဘုရားႏွင့္နီးသည္ထက္နီးလာသည္။ေစတီေလးကုိမ်က္ႏွာေလးဘက္ေလးေထာင္႔ပုံသ႑ာန္
တည္ထားသည္။နာရီ၀က္ခန့္အၾကာ ဓည၀တီသေဘၤာသည္ ဘူးသီးေတာင္ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ဆုိက္ကပ္သည္။ သေဘၤာေပၚသုိ႔တက္ခဲ့စဥ္ကလုိပင္ သေဘၤာေပၚကဆင္းျပန္ေတာ့လည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲပင္ ျဖစ္သည္။သေဘၤာ၀ရန္တာေပၚသုိ႔ခုန္ေက်ာ္တက္လာေသာကုလားႏွစ္ေယာက္ကပစၥည္းမ်ားသယ္ေပးမည္ဟု လာေျပာသည္။ စစ္ေတြသေဘၤာဆိပ္မွ သေဘၤာသုိ႔တက္ခဲ့စဥ္က သန္းထြန္းႏွင္႔ ဦးပုည၏ ကူညီေပးမူေၾကာင့္ ပစၥည္းထုပ္မ်ားအဆင္ေျပခဲ့ေသာ္လည္း အခုဘူးသီးေတာင္ဆိပ္ကမ္း သုိ႔အေရာက္တြင္သေဘၤာေပၚမွ ဆင္းမည္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔၏ပစၥည္းထုပ္ပုိးမ်ားကုိ ကူညီေပး မည့္သူမရွိ။ထုိ႔ေၾကာင့္ပစၥည္းသယ္ရန္လာစပ္ေသာ
ကုလားႏွစ္ေယာက္ကုိပင္ငွားကာသေဘၤာေပၚကဆင္းလုိက္ရသည္။
ၾကားတြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္ ဆုိေသာ ထုိတကာကပင္ သူတုိ့အား ဘူးသီးေတာင္သာသနာေရးမွဴးအိမ္
သုိ႔ ပုိ႔ေပးရန္ ဆုိက္ကားသမားကုိ ေျပာကာ ဆုိက္ကားေပၚတင္ေပးလုိက္သည္။
သူႏွင့္ ဦးပညာဓဇဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့ထဲသို႔ဆုိက္ကေပၚကေနေယာင္လည္လည္ လုိက္ပါသြားရပါေတာ့
သည္။
အရွင္ဓမၼိက (ေလာင္းလုံ)
.jpg)
New Delhi Time
